برای "ش" که عاشق جان شیفته بود.

مجال من همین باشد

که پنهان عشق او ورزم...

برای "ش" که عاشق جان شیفته بود....

آدم ها هیچوقت بی احساس نمی شوند. اما از یک جایی به بعد احساسات رنگ دیگری می گیرند.معمولا #فیلسوفان را انسان هایی خشک و سرد و بی ذوق می شناسند. در عوض #هنرمندان، سمبل احساس و عاطفه به شمار می روند.اما من می خواهم بگویم هر فیلسوفی روزی #عاشق بوده است، هر فیلسوفی روزگاری با اشک و لبخند نفس کشیده است...من می خواهم بگویم هرگز هیچ #شاعری به اندازه یک فیلسوف مستانگی نکرده است.هیچ عاشقی به اندازه یک فیلسوف شوق و #رنج را تجربه نکرده است...مگر می شود کسی #عشق را تا سرحد جنون تجربه نکرده باشد و بتواند آن را تحلیل کند؟ فلسفه فهم بعد از تجربه است. تجربه ای که هنرمند هنوز از آن بیرون نیامده است.اما...دوستان من؛ فلسفه هنر بی وفایی کردن است. فیلسوف انسانی است که به همه چیز...به عشق، دین، عرفان، شهوت،...حتی به فلسفه به چشم "پدیده" می نگرد. تفاوت یک هنرمند و یک فیلسوف مانند تفاوت نگاه یک ماهی و یک عقاب به آب است. ماهی آب را زندگی می کند پس به آن دلبسته می شود و فهمی فرای آن ندارد، اما عقاب آب را از افقی بالاتر می بیند.هیچ هنرمندی یک فیلسوف را نمی فهمد اما فیلسوف هنرمند و هنرش را درک می کند...فیلسوف همسر تنهایی و هم نفس بی تفاوتی است.+ نوشته شده در  یکشنبه هشتم بهمن ۱۳۹۶ساعت 18:38&nbsp توسط ش.شیفته  |  برای "ش" که عاشق جان شیفته بود....